Reisverslag 6 Belevenissen tijdens de speedboot reis over de baai van Kotor door Kevin

Echter vóór vertrek naar huis voor het ene front en voortzetting van het vertier van het andere, mogen we samen nog enige tijd vertoeven in Kotor. Na een paar dagen afwimpelen van straatverkopers maar tevens weifelen over de volgende te genieten activiteit tijdens deze stop, zijn we eindelijk gezwicht voor de verkooppraat van Tripadvisor Vladimir en zijn metgezellen. Deze wie ons, evenals elke concurrent, reeds 3 dagen dezelfde boot-trip aanbevolen.

De langverwachte tocht startte bij een aanlegplaats aan een park vlak naast de haven van Kotor, deze met het aangezicht van een majestueus azuurblauw water, verder reikend dan het oog. We betraden, na een korte wachttijd onder het genot van een americano en cappuccino, met zijn vijven de ruime speedboat waar onderhand meer toeristen hun plaatst hadden gevonden.

Met een vriendelijke groet en een helpende hand bij het opstapje van land naar dek, namen wij voorbeeld aan de andere toeristen en zochten een eigen plek aan boord. De ouderfiguren settelden veilig onder de zonnekap, daar waar de kinderen het volledige voordek claimden. Deze was overigens zeer aanlokkelijk door zijn lichtblauw gestoffeerde kussens en mogelijkheid tot aanzetten van de reeds vergaarde roodbruine kleur op de huid.

De 250pk Honda motor begon te razen. De kade werd kleiner en verdween uit zicht. Tussen de bergen en de steeds nieuwer wordende appartementen, restaurants en water-terrassen, vonden wij onze weg richting het open water en de officiële grens van Montenegro, tot het punt de omringing van bergen en zee zich beperkte naar voornamelijk zee. Enkele bezichtigingen en historische plekken gingen we langs waaronder huizen en graven van eervolle (ex)bewoners, waarbij de enthousiaste gids in verrassend goed Engels veel verhalen en mythen uit zijn mouw schudt.

De snelheden gingen van “nou!” naar “zooo hee!” en we schieren verder en verder over het water dat overigens steeds minder vlak werd door passerende golven. Naderend was de, naar horens, prachtige ‘Blue Cave’ en om ons nog altijd de niet zo zwarte, maar groene bergen van ‘Montenegro’ wiens naam anders doet geloven.

Eenmaal aangekomen bij de grot was deze kleiner van stuk dan voorzien, maar de verwachting van het uiterlijk werd overtroffen door het helderblauwe water en de schitteringen van deze op de rotsen grot-wanden. Een volgende stop kwam snel, bij een aantal andere grotten en een ruimer basin van even helder water, dat door zijn omvang de ruimte bood om een vlugge duik te nemen. Daar werd dankbaar gebruik van gemaakt na een toch al wel lange trip op het zonnige dek.

Tijd voor de terugvaart, waar ons nog een laatste stop was beloofd. Een onnatuurlijk eiland met daarop een kerk waarvan een spookachtige geschiedenis de plaatsing in het water had bepaald. Deze zou zelfs gebouwd zijn op een fundatie van zo’n 100 vergane schepen van de concurrent uit oorlogstijd. Hoe cru ook, dit heeft wel geleid tot een zeer bijzonder gepositioneerd en prachtig klein kerkje op een stenen eiland.

De trip raakte ten einde en Kotor kwam weer in zicht na een heerlijke water-reis, die met zijn duur van 3 uur, toch weer deed verlangen naar het vaste land. Een ieder keek uit naar het vertrouwde eigen terras aan het water, een wijntje en de tot ‘troon’ omgedoopte terrasstoel, waar het zonnen, waarschijnlijk zeer onverstandig, zou worden voortgezet.

Kevin