Reisverslag 5 Hereniging van de familie Landsheer maandag 30 april

Herceg Novi is een stad met een klein oud centrum inclusief een oude burcht met mooi uitzicht, dat tegen een vrij steile berg is aangebouwd. Dit houdt in dat we veel trappen moeten lopen om de oudheden te bekijken. Deze zijn beperkt in aantal, zodat we sneller dan verwacht onze aandacht aan de terrassen langs de boulevard kunnen wijden. De cappuccino die je hier voorgezet krijgt  is van hoge kwaliteit, en het prijspeil is hier in Montenegro aanzienlijk aantrekkelijker dan in Kroatië.  Op de mooie boulevard  laveren wij behendig met onze fietsen langs de weinige voetgangers die hier van de baai van Kotor genieten; kortom een relaxte dag. Dat zal morgen anders zijn, want dan gaan wij Sara, Annelot en Kevin van het vliegveld van Podgorica afhalen. Zij zullen ons een weekje gezelschap houden, en wij kijken daar natuurlijk heel erg naar uit. De volgende dag zal een druk dagje worden: het bergachtige landschap beperkt de gemiddelde snelheid tot een kilometer of 50 per uur, zodat het ons ruim 2 uur gaat kosten om Podgorica te bereiken. Voor we de kinderen afhalen hebben we een bezoek aan deze stad gepland en we parkeren de auto in een grauwe buitenwijk. We  halen de fietsen van de auto en verkennen hiermee de stad. Vergeleken met Podgorica is Winschoten aanzienlijk  dynamischer, zodat we na een uurtje eigenlijk wel klaar zijn met de bezichtiging, dus  sneller dan verwacht gaan we terug naar de auto. Alleen waar stond die ook al weer?  Al die grauwe buitenwijken zijn als twee druppels water. Na een kwartiertje stressen vinden we hem gelukkig terug en arriveren  daarna ruimschoots op tijd op het kleine vliegveld, waar bovendien het toestel een vertraging van drie kwartier blijkt te hebben.

Na de grootse euforie van het blijde weerzien gaan wij kijken of alles eigenlijk wel in de auto past. Dit blijkt lastiger dan verwacht, maar welgemoed beginnen wij aan onze tocht naar Dubrovnik, waar wij twee dagen zullen logeren in een prachtig, hoog gelegen Airbnb appartement, als wij tenminste de foto’s op de website mogen geloven. De tocht voert over kronkelige wegen, langs woeste bergketens, terwijl de zon zijn best doet om de temperatuur op niveau te houden in onze zwaarbepakte bolide. Vrij spoedig krijgen we de eerste klachten van de achterbank, waarbij de drie extra passagiers met hun koffertjes op schoot om een eerste pauze verzoeken. Uiteindelijk bereiken we na 3 etappes ons einddoel in Dubrovnik, waarbij de laatste 150 meter  gevormd wordt door een smal straatje met een hellingspercentage van een procent of 14, dat  het uiterste van de inmiddels enigszins vermoeide chauffeur vraagt. Maar de aanblik van ons appartement doet in 1 klap alles vergeten: de Oe’s en Aa’s ziin niet van de lucht en wij vergapen ons aan het unieke uitzicht op de Adriatische kust.

De volgende dag bekijken we de oude binnenstad van Dubrovnik. Aan de foto’s kun je zien, hoe mooi die is, helemaal omringd door een prachtige stadsmuur. Een prestatie gezien het feit dat in de recente oorlog  tussen de verschillende staten in het oude Joegoslavië deze binnenstad ook zwaar geleden heeft. De praatgrage beheerder van onze Airbnb in Kotor heeft me op een avond de achtergronden van deze laatste oorlog uit de doeken gedaan, waarbij hij de teloorgang van het communisme en de daarmee tanende invloed van Tito als belangrijkste oorzaak zag, waarna de Serven een grotere rol voor zichzelf opeisten. Dit klonk in elk geval aannemelijk, maar de jarenlange oorlog heeft in die jaren veel ellende aangericht, waarbij ook de binnenstad van Dubrovnik niet gespaard is gebleven. Maar daar is intussen niet veel meer van te zien.

Na Dubrovnik zijn we intussen neergestreken in Kotor, met een Airbnb vlak aan het water van de baai. Deze manier van onderdak vinden gaat ons steeds beter bevallen. 10 meter voor onze voordeur hebben we ons eigen terras, vanwaar wij direct de baai in kunnen zwemmen. De baai is aan alle kanten omringd door hoge bergen, die tot nu toe ons veel beschutting en warm zonnig weer gebracht hebben. Nog twee dagen met zijn allen rustig aan, dan vliegen de kinderen terug en reizen wij door naar Albanië .

Groeten van Sara, Annelot, Kevin, Marleen & Dirk